Η εμμηνόπαυση είναι ένα φυσιολογικό γεγονός, αλλά περίπου το 25% των γυναικών έχουν έντονα αγγειοκινητικά συμπτώματα (εξάψεις και νυχτερινές εφιδρώσεις) που μειώνουν την ποιότητα ζωής και απαιτούν θεραπεία.

ΑΝΤΙΣΥΛΛΗΠΤΙΚΑ

Οι γυναίκες που χρησιμοποιούν ορμονικά αντισυλληπτικά βρίσκονται σε αυξημένο κίνδυνο απόπειρας αυτοκτονίας και αυτοκτονίας. Ο υψηλότερος σχετικός κίνδυνος παρατηρείται σε έφηβες, σύμφωνα με μεγάλη δανέζική μελέτη. Οι γυναίκες θα πρέπει να γνωρίζουν αυτή τη δυνητικά ανεπιθύμητη ενέργεια της ορμονικής αντισύλληψης έτσι ώστε να μπορούν να εξετάσουν εναλλακτικές λύσεις εάν αναπτύξουν κατάθλιψη μετά την έναρξη χρήσης ορμονικής αντισύλληψης. https://ajp.psychiatryonline.org/doi/abs/10.1176/appi.ajp.2017.17060616

AHA 2017 Κατευθυντήριες οδηγίες για την Υπέρταση: Ο θεραπευτικός στόχος των ατόμων που λαμβάνουν αγωγή θεωρείται πια ότι είναι κάτω από 130/80 mmHg. Επίσης θεωρείται πια ότι ένα άτομο έχει υπέρταση 1ου βαθμού όταν η ΑΠ είναι 130-139/80-89 mmHg. Σύμφωνα με τις οδηγίες τα άτομα αυτά πρέπει να λαμβάνουν φαρμακευτική αγωγή όταν ο καρδιαγγειακός τους κίνδυνος είναι μεγαλύτερος του 10%. http://hyper.ahajournals.org/content/early/2017/11/10/HYP.0000000000000066

Μια μελέτη σε περίπου 500.000 άτομα χωρίς καρδιαγγειακή νόσο, έδειξε ότι η συνολική σωματική δραστηριότητα που σχετίζεται με την εργασία, την αναψυχή ή τις χρηστικές ανάγκες, όπως το περπάτημα για τις καθημερινά ψώνια, συνδέθηκε με χαμηλότερο βραχυπρόθεσμο κίνδυνο ανάπτυξης καρδιαγγειακής νόσου. Με κάθε 4 ΜΕΤ φυσικής δραστηριότητας την ημέρα που αντιστοιχεί περίπου σε 1 ώρα γρήγορου περπατήματος οι άνθρωποι είχαν 12% χαμηλότερο κίνδυνο καρδιαγγειακού θανάτου κατά τη διάρκεια 7,5 ετών παρακολούθησης. https://jamanetwork.com/journals/jamacardiology/fullarticle/2661159

Η υψηλή έντασης άσκηση σχετίζεται με μειωμένο κατά 65% κίνδυνο θανάτου στις ηλικιωμένες γυναίκες. http://circ.ahajournals.org/content/early/2017/10/31/CIRCULATIONAHA.117.031300.long

ΒΑΣΙΚΟΣ ΜΕΤΑΒΟΛΙΣΜΟΣ

Η χρήση των τύπων εκτίμησης του βασικού μεταβολισμού (Mifflin, Harris – Benedict, Cunningham) φαίνεται ότι υπερεκτιμά τις θερμίδες που καταναλώνονται κατά 5-10%. https://obesityweek.com/abstract/race-and-waist-circumference-predict-resting-metabolic-rate/

Οι τροφές που είναι πλούσιες σε φυτοφάρμακα σχετίζονται με μικρότερο ποσοστό επίτευξης κυήσεως στις γυναίκες που υποβάλλονται σε θεραπεία για την αντιμετώπιση της υπογονιμότητας. https://jamanetwork.com/journals/jamainternalmedicine/fullarticle/2659557

Οι άνδρες με πρόβλημα υπογονιμότητας (με τουλάχιστον 2 παθολογικούς παραμέτρους στο σπέρμα) έχουν σχεδόν διπλάσιο κίνδυνο θανάτου σε σχέση με τον γενικό υγιή πληθυσμό. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24838701

Μετά από ένα μείζον οστεοπορωτικό κάταγμα ο κίνδυνος για νέο κάταγμα στην ίδια ή σε άλλη περιοχή είναι πολύ αυξημένος κατά το πρώτο έτος αλλά παραμένει αυξημένος και μετέπειτα σε μικρότερο βαθμό. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5338733/

ΣΔ1 - ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ

Η χορήγηση μετφορμίνης σε παιδιά με ΣΔ1 προσφέρει αγγειακά οφέλη. https://academic.oup.com/jcem/article-abstract/doi/10.1210/jc.2017-00781/4364960/Effect-of-Metformin-on-vascular-function-in

ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΘΥΡΕΟΕΙΔΟΥΣ

Η συνύπαρξη μεταλλάξεων BRAF με TERT στα θηλώδη καρκινώματα του θυρεοειδούς αυξάνει το κίνδυνο επιθετικότερης νόσου και χειρότερης πρόγνωσης. 2017 Annual Meeting of the American Thyroid Association. October 19, 2017; Vancouver, British Columbia. Abstract 3.

H θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης δεν αυξάνει τον κίνδυνο θανάτου. Δεδομένα μίας νέας ανάλυσης της μελέτης WHI 18 χρόνια μετά. https://jamanetwork.com/journals/jama/article-abstract/2653735

Όταν ο ιατρός που παρακολουθεί ένα άτομο με διαβήτη δεν συμπάσχει και ο ίδιος από διαβήτη, συχνά δεν μπορεί να καταλάβει τα συναισθήματα που βιώνουν οι ασθενείς του. Ο φόβος της υπογλυκαιμίας αποτελεί ένα πραγματικό εμπόδιο στη λήψη ινσουλίνης.

Θα ήθελα να ξεκινήσω με τον όρο ενδογενής ινσουλίνη. Ενδογενής σημαίνει αυτή που παράγεται από τον οργανισμό μας. Αντίθετα εξωγενής είναι αυτή που λαμβάνουμε εξωγενώς μέσω της ενεσοθεραπείας ή η εισπνεόμενη.

Στις προηγούμενες αναρτήσεις είχα αναφερθεί για κάποιες από τις απαιτήσεις και προφυλάξεις που πρέπει να λάβει υπόψιν κάποιος που κάνει κάποια άσκηση όπως η ορειβασία. Σήμερα θα μιλήσουμε για κάτι ακόμα πιο δύσκολο όπως η πολύωρη άσκηση που πραγματοποιείται για διάφορους λόγους.

Η διάγνωση του ΣΔ1 (Σακχαρώδη Διαβήτη Τύπου 1) στο 25-35% των περιπτώσεων γίνεται μετά από εισαγωγή στο νοσοκομείο λόγω διαβητικής κετοξέωσης, μίας οξείας και σοβαρής επιπλοκής.

Η διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια, μια διαταραχή των μικρών αγγείων του βυθού των ματιών, είναι μία από τις συχνότερες επιπλοκές που παρουσιάζουν τα άτομα με διαβήτη.

Όταν κάποιος μαθαίνει ότι είναι άτομο με διαβήτη συχνά νιώθει ότι μπροστά του ένας κόσμος γκρεμίζεται και κυρίως όταν πρόκειται για νέο άτομο με ΣΔ1 το οποίο άμεσα και εφόρου ζωής χρήζει αγωγής με ινσουλίνη.

Περίπου το 55% των Ελλήνων σήμερα είναι αυξημένου σωματικού βάρους δηλαδή υπέρβαρα ή παχύσαρκα άτομα κατέχοντας μία από τις υψηλότερες θέσεις παγκοσμίως σε αυτόν το τομέα.

Συμβουλές για τη βέλτιστη αγωγή των ατόμων με ΣΔ2 και Οστεοπόρωση.

Degludec (Tresiba) συγκριτικά με Glargine U100 (Lantus – Abasaglar).